Rola małżeństwa i rodziny

Rodzina nadaje niepowtarzalność jednostce. Matka i ojciec odgrywają określone role. Dziecko poprzez obserwacje rodziców i ich naśladowanie uczyć się będzie postaw społecznych, zawodowych. Główne zadanie matki – budzenie i umożliwianie miłości[1]. Jak mówi E. Fromm „matka kocha swoje dziecko po prostu za to, że jest”[2]. Matka pełniąc swoją rolę realizuje się wraz ze swoimi dziećmi. Natomiast ojciec stanowi dla dziecka według E. Fromma świat myśli, podróży, przygody, porządku. „Jest tym, kto uczy dziecko, kto wskazuje mu drogę w świat”[3]. Ojciec jest autorytetem, musi nad nim pracować, żeby go nie stracić. Rola dziecka jest również uwarunkowana kulturowo.[4]

Adler mówił, że rola dziecka zależy od pozycji, jaką zajmuje. Pozycję wyznacza kolejność urodzenia, a także jego płeć.

Czynniki stanowiące powodzenie małżeństwa oraz rodziny i spełnienie przez nią zadań w sposób optymalny, to między innymi struktura rodziny, czyli kolejność urodzenia lub obecność obojga rodziców, jakość zaspokajania potrzeb, wypełnianie ról rodzicielskich, warunki bytowe rodziny, rodzaj wykonywanej pracy, rodzaj norm, system wartości, styl komunikacji oraz jakość zaspokajania potrzeb[5].

W życiu rodzinnym możemy się przekonać o bardzo różnych dążeniach. Mężczyzna w silny sposób wiąże swoje zadania ze zdarzeniami zawodowymi. Natomiast większość kobiet rezygnuje z „kariery” zawodowej na rzecz prowadzenia domu, kiedy to porzuca na rzecz obowiązków macierzyńskich pracę zawodową.

Socjologowie rodziny potwierdzają, że współcześnie człowiek czuje silniejsze tendencje do zakładania rodziny, jak również i do rychłego jej rozwiązywania. Człowiek znajduje się pod ogromną presją, szybką chęcią zdobywania dóbr materialnych. Zatracają się więzi międzyludzkie, mniejsze znaczenie mają wartości. Zauważa się większe poczucie osamotnienia wśród ludzi. „Odtrutkę na te zjawiska można znaleźć bądź w różnych formach ucieczki od społeczeństwa, bądź też w identyfikacji z małymi grupami”[7]. W tym kontekście można wyróżnić kilka cech rodziny. Rodzina jako pierwotna i podstawowa instytucja społeczna, stanowi uniwersalną formę życia w wymiarze całej ludzkości. Społeczna misja rodziny wyraża się, w zapewnieniu trwałości gatunku. Kolejna cecha rodziny to, jedność i wspólnota, jej wyrażeniem staje określona struktura i wzajemne relacje[8].

[1] M. Braun-Gałkowska, Psychologia domowa. Małżeństwo – dzieci – rodzina, Olsztyn 1987

[2] E. Fromm, O sztuce miłości, Warszawa 1971, s.53.

[3] Tamże s 62-65.

[4] Tamże.

[5] M. Przetacznik-Gierowska, Z. Włodarski, Psychologia Wychowawcza t2, Warszawa 1998.

[7] tamże

[8] tamże